Odfrankowienie kredytu to proces polegający na wyeliminowaniu z zawartej umowy kredytu we frankach niedozwolonych klauzul indeksacyjnych i kontynuowanie kredytu w złotówkach. Natomiast unieważnienie umowy kredytowej to sytuacja, w której obie strony (bank i kredytobiorca) muszą dokonać wzajemnych rozliczeń tak aby doprowadzić do takiej sytuacji w której ogólnym rozrachunku jest tak jakby kredyt nie istniał. Niniejszy artykuł poglądowo wyjaśnia na czym polegają oba te rozwiązania.
Unieważnienie kredytu
Na wstępie warto zauważyć, że unieważnienie kredytu frankowego i odfrankowienie kredytu frankowego to dwa różne sposoby na poradzenie sobie z kredytem zaciągniętym we frankach. Unieważnienie kredytu frankowego polega na wytoczeniu powództwa przeciwko bankowi w celu unieważnienia umowy. Wówczas, gdy taka sprawa zakończy się sukcesem kredytobiorcy. To osoba, która zaciągnęła zobowiązanie przestaje płacić bankowi raty kredytu i może wykreślić hipotekę ustanowioną na rzecz banku. W takim wypadku bank musi oddać całość rat jakie wpłacił frankowicz. Natomiast frankowicz musi oddać pożyczoną kwotę. Co istotne frankowicz oddaje pożyczoną kwotę bez odsetek, marż i prowizji.
Odfrankowienie kredytu
Odfrankowienie umowy kredytu polega na usunięciu z umowy tak zwanych zapisów abuzywnych, czyli takich, które z uwagi na sprzeczność z prawem i zasadami współżycia społecznego nie mogą być wiążące. W taki sytuacji umowa kredytu dalej jest ważna, ale kredyt staje się kredytem złotowym z oprocentowaniem opartym o WIBOR lub LIBOR (powiększony o marże banku). W efekcie kredytobiorca uniezależnia się od fluktuacji waluty obcej (franka szwajcarskiego) oraz może ubiegać się o zwrot za dotychczas nadpłacone raty do 10 lat wstecz. W praktyce z reguły oznacza to, że rata kredytu się zmniejsza, zobowiązanie dalej istnieje i musi być spłacane, ale na nowych prawdopodobnie korzystniejszych warunkach.
